Przerost gruczołu krokowego (prostaty)

• Męski gruczoł krokowy ulega łagodnemu przerostowi -łagodny gruczolak prostaty (nie mylić z rakiem tego narzą­du!).
• Gruczoł krokowy, twór wielkości kasztana, położony jest na przeponie miednicy poniżej pęcherza moczowego. Uj­ście pęcherzowo-cewkowe daje początek cewce moczowej, która przebiega przez prostatę i penis na zewnątrz.
• Przerost prostaty występuje przede wszystkim u mężczyzn po 50 roku życia.
• Wprowadzając palec do odbytnicy, można pośrednio okre­ślić wielkość, kształt i spoistość gruczołu krokowego.
• Jeśli gruczoł krokowy utrudnia odpływ moczu, to ułatwio­ne zostaje namnażanie się bakterii w moczu zalegającym w pęcherzu. Ponadto następuje zastój moczu również w obrę­bie moczowodów i miedniczek nerkowych oraz zwiększe­nie ciśnienia w ich obrębie, co może uszkadzać miąższ nerkowy również na drodze mechanicznej.
• Większość gruczolaków prostaty ma charakter łagodny. Przyczyną ich są zmiany hormonalne, do jakich dochodzi w ustroju starzejącego się mężczyzny.
• Przerost gruczołu krokowego może ulec zezłośliwieniu (ła­godny gruczolak może przekształcić się w gruczolakoraka). U mężczyzn powyżej 65 roku życia rak prostaty jest najczę­stszym nowotworem złośliwym.
• W początkowym okresie przerost gruczołu krokowego przebiega najczęściej bezobjawowo.
• Wolno postępujący przerost prostaty powodujący stałe, ale powolne powiększanie się gruczołu, może utrudniać całko­wite opróżnianie się pęcherza moczowego. W tym okresie choroby występują takie dolegliwości jak:
– częste parcie na mocz;
– strumień oddawanego moczu przestaje być wartki (staje się wątły); oddawanie moczu zaczyna się i nagle, nie­oczekiwanie ustaje;
– w końcowym okresie oddawania moczu (mikcji) mocz wycieka kroplami;
– niekiedy mocz jest krwisty;
– występują trudności w samokontroli czynności pęche­rza; dochodzi do nietrzymania moczu; nocą pojawia się parcie na mocz;
– następuje nagłe zupełne zatrzymanie moczu: jest to oczy­wiście bezmocz pochodzenia mechanicznego; w ciągu kil­ku następnych godzin pojawiają się bóle, często o znacz­nym nasileniu, odczuwane również – wraz ze wzmożonym uczuciem parcia – przy ucisku na podbrzusze.

Jak sobie radzić?
• Należy regularnie poddawać się badaniom okresowym (badaniom wczesnego wykrywania). Pomoże to we wczesnym rozpoznaniu choroby.

Kiedy iść do lekarza?
• Jeśli wystąpią dolegliwości i objawy wskazujące na przerost prostaty.
• Kiedy uczucie parcia na mocz zmusza do wielokrotnego wstawania w nocy, ale próba oddania moczu pozostaje bez efektu, lub też efekt ten jest nikły.
• Jeśli wystąpi nagłe zatrzymanie moczu. Stan ten stanowi bezwzględne wskazanie do udzielenia kwalifikowanej, natychmiastowej pomocy lekarskiej! Cewnikowanie pęche­rza może okazać się niezbędne! Zabieg ten umożliwia od­ciążenie przepełnionego pęcherza moczowego (mocz wy­pływa przez cewnik na zewnątrz).
• Pozostawienie cewnika w pęcherzu na dłużej sprzyja zaka­żeniu (infekcja wstępująca), dlatego też ten sposób postępo­wania powinien być ograniczony do szczególnych wska­zań. (Zakażenie wstępujące może sięgać nawet nerek, nisz­czyć je i doprowadzać do ich niewydolności).
• Znaczne powiększenie gruczołu krokowego, doprowadza­jące do zastoju moczu w pęcherzu, wymaga zastosowania chirurgicznej metody leczenia (resekcja gruczołu krokowe­go). Niekiedy zabieg ogranicza się do elektroresekcji części prostaty (technika przezcewkowa), jednak w większości przypadków niezbędne jest wykonanie bardziej rozległego zabiegu z cięcia nadłonowego i całkowite usunięcie prostaty.
• Po operacyjnym usunięciu gruczołu krokowego przejścio­wo mogą wystąpić zaburzenia wzwodu (erekcji), które zwykle ustępują po kilku tygodniach. Tak więc obawa przed pooperacyjną trwałą impotencją jest nieuzasadniona.
• Jeśli dojdzie do zezłośliwienia gruczolaka (rak prostaty), to stosuje się leczenie hormonalne, bez konieczności operowa­nia. Ostatnio dokonał się duży postęp w zachowawczym leczeniu raka gruczołu krokowego (nowe leki hormonalne).