Socrealizm w literaturze

Socrealizm architektura
W latach trzydziestych dwudziestego wieku w Związku Radzieckim narodził się nowy kierunek w kulturze – socrealizm architektura, literatura, rzeźba i inne sztuki plastyczne tego nurtu miały przede wszystkim nieść przesłanie wielkości i potęgi państwa opartego na sojuszu robotników i chłopów.
Budowle projektowane przez socrealistycznych architektów były mało funkcjonalne, ale za to monumentalne. Właśnie monumentalizm jest zasadniczą cechą architektury okresu socrealizmu. W symetrycznych budowlach projektowano wysokie partery z wejściami zdobionymi kolumnami, pilastrami i oczywiście rzeźbami lub płaskorzeźbami. Tematyka tych dwóch ostatnich była wiadoma – scenki z życia codziennego dzielnych towarzyszy i towarzyszek pracujących w fabrykach czy na roli.
Potężne budynki umieszczano w uporządkowanej przestrzeni z prostymi, szerokimi traktami ulicznymi oraz wielkoobszarowymi placami. Tak między innymi posadowiony jest najbardziej zanany polski przykład architektury socrealizmu – Pałac Kultury i Nauki w Warszawie.